De farce van het staakt-het-vuren: waarom Israël niet langer meespeelt in het hopeloze spel van het Westen

In dit artikel:

Hezbollah bewapent zich openlijk opnieuw in Libanon terwijl het staakt-het-vuren met Israël formeel van kracht is, en dat onder het oog van de Libanese regering en de internationale gemeenschap. Volgens het artikel blijft de militante organisatie, gesteund door Iran, raketten en lanceerplatforms opbouwen en troepen trainen, ondanks diplomatieke inspanningen en zelfs gerichte Israëlische aanvallen waarbij hoge functionarissen — onder wie de stafchef Ali Tabatabai — zijn uitgeschakeld.

Het artikel schetst dit als herhaling van een bekend patroon: westerse landen onderhandelen over wapenstilstanden en zetten in op ontwapening door niet-statelijke actoren, met de handhaving grotendeels toevertrouwd aan zwakke internationale instanties zoals UNIFIL. Die aanpak blijkt telkens tekort te schieten; afspraken worden niet nageleefd en wapens stromen door. Voor Israël is dat onaanvaardbaar geworden na de aanslagen van 7 oktober: een zwaarbewapende Hezbollah aan de noordgrens vormt een blijvend existentiële bedreiging voor Galilea en het Israëlische thuisfront.

Als gevolg voert de IDF preventieve strikes uit op Hezbollah-doelen en bereidt zij grotere operaties voor. Een Amerikaanse functionaris waarschuwde: “Een Israëlische operatie in Libanon komt dichterbij.” Het stuk concludeert dat het Westen vasthoudt aan diplomatieke illusies, terwijl Israël volgens de auteur geen luxe heeft om op goede wil te vertrouwen en zich daarom genoodzaakt ziet militair op te treden om herhaling van geweld te voorkomen.