Terwijl de VN het plan van Trump steunt, creëren de Joden in Judea feiten tegen een Palestijnse staat
In dit artikel:
De regionale raad van Gush Etzion plaatste woensdagavond de eerste tijdelijke huizen in Shdema Beit Lechem, een nieuw Joods dorp ten oosten van Bethlehem en op enkele kilometers van Jeruzalem. De locatie ligt in Israëlisch gecontroleerd Area C, langs de corridor die Har Homa (zuid-oost Jeruzalem) met Tekoa (oostelijk Gush Etzion) verbindt. De plek was eerder een IDF-basis en bevat archeologische resten uit de tijd van de Eerste en Tweede Tempel en slagvelden van de Hasmoneeën, wat zowel strategische als symbolische waarde geeft.
De stap komt terwijl de VN-Veiligheidsraad recent resolutie 2803 aannam, die het Amerikaanse 20-puntenplan voor de naoorlogse Gazastrook ondersteunt en theoretisch een route naar Palestijnse staatvorming opent. Lokale Israëlische leiders en pioniers reageren daarop door op het terrein “feitelijke veranderingen” te creëren: nieuwe nederzettingen om de Joodse aanwezigheid te verankeren en toekomstige politieke opties te beperken.
Gush Etzion-voorzitter Yaron Rosenthal presenteerde Shdema expliciet als een versterking van de band tussen oostelijk Gush Etzion en Jeruzalem en als terugkeer naar historische wortels. Tegelijkertijd wordt getracht ongeregistreerde en spontane buitenposten te voorkomen of te reguleren: twee dagen voor Shdema ontmantelden de krijgsmacht de buitenpost Tzur Misgavi en verwijderde daar 25 gezinnen op bevel van minister Bezalel Smotrich. Die operatie veroorzaakte spanningen binnen de pioniersbeweging, maar volgens regionale bestuurders past het in een nieuwe discipline waarbij staatsgoedgekeurde projecten voorrang krijgen op wilde vestigingen.
Israel Ganz, voorzitter van de Yesha-raad en leider van de regionale raad van Binyamin, riep op tot gecoördineerde uitbreiding binnen staatsplannen en benadrukte dat gemeenschappen moeten bijdragen aan Israëlische belangen in plaats van ad-hoc grondposities te scheppen. De combinatie van het opzetten van gecontroleerde dorpen en het afbreken van ongecoördineerde buitenposten is geen tegenstrijdigheid maar een tactiek: het doel is zowel strategische continuïteit als internationale legitimiteit voor Israëlische aanwezigheid in Judea en Samaria.
Shdema fungeert daarmee niet alleen als woonplaats maar als politiek statement. Of het dorp definitief uitgroeit tot een stad of vooral symbolisch blijft, de initiatiefnemers willen met bouwmaterialen en bewoners de toekomstige kaarten van bestuur en demografie beïnvloeden — een strijd om terrein die niet primair militair maar civiel en planologisch wordt gevoerd.