Trump's 'grote vertrouwen' in Gaza
In dit artikel:
Een JNS-commentaar verwerpt het door Donald Trump gesteunde ‘Great Trust’-plan voor Gaza en pleit in plaats daarvan voor volledige Joodse soevereiniteit over het gebied. De auteur noemt het plan moreel inconsequent, strategisch onverstandig en historisch blind omdat het grootschalige financiële hulp en wederopbouw aanbiedt zonder eerst de ideologische en bestuurlijke structuren (met name Hamas en instellingen als UNRWA) te ontmantelen die volgens de tekst tot de aanslagen van 7 oktober 2023 hebben geleid. Die aanslagen — verkrachtingen, moorden en ontvoeringen van Israëlische burgers en kinderen — worden in het betoog aangevoerd als bewijs dat brede steun voor Hamas in Gaza bestaat en dat veel inwoners medeplichtig zouden zijn geweest of de daden juichten.
De auteur stelt dat Gaza niet louter “geregeerd” wordt door Hamas maar dat Hamas en de Gazaanse samenleving vrijwel samenvallen: generaties zouden zijn gevormd door een ideologisch dieet van jihad en jodenhaat. Op grond daarvan is hervorming of wederopbouw zonder demilitarisering van de samenleving naar de mening van de schrijver geen vrede maar zelfvernietiging. Histories wordt aangevoerd dat Joden eeuwenlang in Gaza woonden, tot ze volgens de tekst in 1929 door Britse falen werden verdreven; dit historische argument wordt gebruikt om herstel van Joodse soevereiniteit te rechtvaardigen.
Politiek stelt de auteur dat de confrontatie niet primair om grondgebied gaat maar om een theologische, langdurige ideologische strijd tegen een Joodse staat die volgens hem door regionale actoren en internationale steunstructuren wordt gevoed. Als oplossing pleit het stuk expliciet voor herstel van Joodse soevereiniteit “van de rivier tot de zee” (als erkenning van het mislukken van deling en als daad van zelfverdediging), en voor het overdragen van de huidige Gazaanse bevolking aan Arabische landen die volgens de schrijver de radicalisering mede hebben gefinancierd of mogelijk gemaakt — met name Qatar, Syrië en Turkije worden genoemd. Israël wordt opgeroepen het plan niet te ondertekenen en geen wederopbouw te financieren die volgens de auteur een “Gaza-Riviera” voor geradicaliseerden zou creëren.
Noot bij context: dit is een uitgesproken opinietekst met sterke en omstreden beweringen over collectieve schuld en historische oorsprong van de Palestijnse identiteit (de auteur beschouwt die deels als een Koude Oorlog-constructie). De voorgestelde maatregelen — volledige annexatie en gedwongen verplaatsing van bevolkingsgroepen — roepen belangrijke juridische, humanitaire en politieke vragen op en zullen bij veel lezers en internationale actoren op sterke tegenstand stuiten.