Voor jihadisten betekent 'nooit meer' 'steeds weer opnieuw'.
In dit artikel:
Op de 24e herdenking van 11 september 2001 reflecteert het opiniestuk op de slachtoffers, de nasleep en de bredere geopolitieke betekenis van islamistisch geweld, en trekt een directe lijn naar de terreuraanslag van Hamas op 7 oktober 2023. Het artikel somt de menselijke tol van 9/11 op: bijna 3.000 doden (2.753 in het World Trade Center, 184 in het Pentagon, 40 in vlucht 93) en duizenden gewonden, plus langdurige gezondheidsschade bij hulpverleners door blootstelling aan giftig puin. Voor Amerikanen was de aanslag een schok; voor Israëli’s was het volgens de auteur minder verrassend omdat zij in de jaren van de Tweede Intifada al dagelijks rekening moesten houden met zelfmoordbombers en andere terreurdreigingen.
De kernboodschap is dat 9/11 deel uitmaakte van een breder jihadistisch project dat ook de vijandigheid richting Israël voedt. Toen Hamas op 7 oktober 2023 het zuiden van Israël binnendrong en massale wreedheden pleegde, had dat volgens het stuk duidelijkheid moeten scheppen over een gedeeld jihadistisch doel. In plaats daarvan leidde die gebeurtenis, ondanks een veel hogere proportionele slachtofferscore, niet tot bredere erkenning van die dreiging, maar tot een wereldwijde opleving van antisemitisme — ook binnen academische en media-instellingen in de Verenigde Staten.
Het artikel waarschuwt dat antisemitisme niet alleen moreel verwerpelijk is maar ook maatschappelijke schade berokkent, en verwijst naar historische analyses die het als een besmettelijke, destructieve ideologie zien. Tegelijk wordt betoogd dat jihadisme zich als een metastase verspreidt zodra het voet aan de grond krijgt, en dat westerse samenlevingen kwetsbaar zijn door demografische trends, immigratie en de invloed van progressieve groepen die volgens de auteur soms onbedoeld of bewust de doelen van jihadisten ondersteunen.
Politiek gezien prijst de schrijver de huidige Amerikaanse regering (verwijzend naar president Donald Trump) als de enige macht met voldoende invloed om Israël strategisch te steunen en dringt er bij Israël op aan de oorlog te winnen. Als slotregel roept het stuk op om te stoppen met lege slogans zoals “Nooit meer” en in plaats daarvan de herhaalde belofte van Hamas serieus te nemen: dat soort gruweldaden kunnen zich herhalen als de internationale gemeenschap niet wakker wordt.
Kortom: het opiniestuk verbindt 9/11 en 7 oktober als onderdelen van één bredere islamistische dreiging, hekelt het ontbreken van een breed gedeeld inzicht daarin en spoort aan tot steviger internationale steun voor Israël en meer waakzaamheid tegen zowel jihadisme als antisemitisme.