Zal Hamas tijdens de gesprekken in Egypte een valstrik zetten?
In dit artikel:
Internationale druk bouwt op Hamas om het 20-puntenplan van president Trump voor Gaza te accepteren. Israëlische en Hamas-delegaties reizen naar Egypte om de details te bespreken van een door de VS geleide regeling die een einde moet maken aan de bijna twee jaar durende oorlog. De kernkeuze voor Hamas is duidelijk: instemmen met een akkoord dat begint met vrijwel directe vrijlating van Israëlische gijzelaars en vervolgens leidt tot gecontroleerde ontwapening en politieke hervorming van Gaza, of het risico lopen op een nieuw, grootschalig Israëlisch offensief dat Hamas met geweld uit de macht zou verwijderen.
Het plan, gepresenteerd op 29 september, geniet brede internationale steun — ook van regionale actoren en sponsors van Hamas zoals Qatar en Turkije — en legt zwaar de nadruk op prestaties in plaats van strikte termijnen. Cruciale elementen na de gijzelaarsvrijlating zijn onder andere de vorming van een Palestijnse technocratische regering, inzet van een internationale stabilisatiemacht en een grootschalig wederopbouwprogramma. Al deze stappen zijn echter afhankelijk van een verifieerbare ontwapening van Hamas; Israël behoudt daarbij veiligheidscontrole over de Gazaperimeter en de Philadelphia-corridor met Egypte om herbewapening te voorkomen.
Voormalig brigadegénéral Yossi Kuperwasser (JISS) stelt dat de eerste proef de vraag is of Hamas binnen de gestelde termijn álle gijzelaars — volgens schattingen 48 resterenden: 20 levenden en 28 lichamen — kan lokaliseren en vrijlaten. Als Hamas niet levert, vreest hij dat Washington Israël groen licht zal geven voor een gewelddadige ontmanteling van de organisatie. Kuperwasser interpreteert de steun van Qatar en Turkije deels als een poging om Hamas te behoeden voor totale vernietiging en tegelijk hun eigen relaties met de VS veilig te stellen.
Kolonel b.d. Moshe Elad waarschuwt echter dat Hamas mogelijk slechts schijnbare concessies doet en een “valstrik” voorbereid om macht en wapens te behouden. Hij wijst erop dat Hamas publiekelijk al heeft verklaard niet akkoord te gaan met demilitarisering en het uitzetten van strijders, en wil betrokken blijven bij toekomstig bestuur — punten die haaks staan op essentiële voorwaarden van het plan. Volgens Elad zoekt Hamas er op die manier naar de oorlog op haar eigen voorwaarden te beëindigen en zichzelf te kunnen herstellen.
Samengevat: het komende overleg in Egypte is bepalend. Het plan biedt een route naar vrijlating van gijzelaars, wederopbouw en internationale betrokkenheid, maar hangt volledig af van de daadwerkelijke ontwapening van Hamas. Slaagt Hamas daarin niet, dan is een nieuw Israëlisch offensief een reëel alternatief — en de druk van regionale spelers om een akkoord te forceren neemt merkbaar toe.